Rzecz o ewolucji, socjalizacji i wychowaniu, a nade wszystko o przekraczaniu granic, które nieustannie powołujemy.
Nie dość, że człowiek tyle stracił w drodze ewolucji. To kolejne straty ponosi podczas wychowania. Bezpowrotnie traci głośne śpiewanie, zachłanne jedzenie, odrapane kolana i ciepłe gacie.
Spektakl jest wynikiem trwających już kilka miesięcy warsztatów teatralnych. Zbudowany został na bazie uwag wynikających z obserwacji otaczającego nas świata, którymi dzielili się uczestnicy warsztatów, a także w oparciu o ich komentarze do zjawisk, które dotyczą pojęcia granic różnego rodzaju − granicy wrażliwości, granicy czasu czy granicy przestrzeni.
Wszystko sprowadza się do linii.
Linia mety na końcu startu,
czekanie w kolejce do szansy na operację.
Wszystko sprowadza się do linii.
Rysowanie linii na piasku i modlenie się,
żeby nikt ich nie przekroczył.
Więc możesz marnować czas na rysowanie granic.
(Natalia Aleksandrowska)
uczestnicy warsztatów/aktorzy w spektaklu: Szczepaniak Barbara, Szczepańska Gabriela, Bródka Agata, Wróblewska Paulina, Dercz Kinga, Szafran Martyna, Gorzelańczyk Zofia, Aleksandrowska Natalia, Młodzińska Zuzanna, Wojewoda Tomasz, Maciejewski Bartosz, Przywała Bartosz, Chudy Sebastian, Huzarski Jakub, Czapiewski Kosma, Kundegórski Witold
prowadzenie warsztatów, reżyseria: Weronika Fibich, Laura Foremska
rysunki: Tina Siuda
teksty: wiersze Natalii Aleksandrowskiej, fragment piosenki z repertuaru Macieja Czaczyka; kwestie aktorów powstały podczas warsztatów w oparciu o ich wypowiedzi, tekst wykładu jest kompilacją własnych przemyśleń i materiału znalezionego na stronie internetowej: jurgi.atari8.info
zdjęcia: Paulina Skorupska
wsparcie pedagogiczne: Kinga i Krystian Raszel oraz Marta Chlebna
spektakl powstał w ramach projektu "Performanse wspólne" - kuratorki: Agata Podemska, Paulina Skorupska
Rzecz o ewolucji, socjalizacji i wychowaniu, a nade wszystko o przekraczaniu granic, które nieustannie powołujemy.
Nie dość, że człowiek tyle stracił w drodze ewolucji. To kolejne straty ponosi podczas wychowania. Bezpowrotnie traci głośne śpiewanie, zachłanne jedzenie, odrapane kolana i ciepłe gacie.
Spektakl jest wynikiem trwających już kilka miesięcy warsztatów teatralnych. Zbudowany został na bazie uwag wynikających z obserwacji otaczającego nas świata, którymi dzielili się uczestnicy warsztatów, a także w oparciu o ich komentarze do zjawisk, które dotyczą pojęcia granic różnego rodzaju − granicy wrażliwości, granicy czasu czy granicy przestrzeni.
Wszystko sprowadza się do linii.
Linia mety na końcu startu,
czekanie w kolejce do szansy na operację.
Wszystko sprowadza się do linii.
Rysowanie linii na piasku i modlenie się,
żeby nikt ich nie przekroczył.
Więc możesz marnować czas na rysowanie granic.
(Natalia Aleksandrowska)
uczestnicy warsztatów/aktorzy w spektaklu: Szczepaniak Barbara, Szczepańska Gabriela, Bródka Agata, Wróblewska Paulina, Dercz Kinga, Szafran Martyna, Gorzelańczyk Zofia, Aleksandrowska Natalia, Młodzińska Zuzanna, Wojewoda Tomasz, Maciejewski Bartosz, Przywała Bartosz, Chudy Sebastian, Huzarski Jakub, Czapiewski Kosma, Kundegórski Witold
prowadzenie warsztatów, reżyseria: Weronika Fibich, Laura Foremska
rysunki: Tina Siuda
teksty: wiersze Natalii Aleksandrowskiej, fragment piosenki z repertuaru Macieja Czaczyka; kwestie aktorów powstały podczas warsztatów w oparciu o ich wypowiedzi, tekst wykładu jest kompilacją własnych przemyśleń i materiału znalezionego na stronie internetowej: jurgi.atari8.info
zdjęcia: Paulina Skorupska
wsparcie pedagogiczne: Kinga i Krystian Raszel oraz Marta Chlebna
spektakl powstał w ramach projektu "Performanse wspólne" - kuratorki: Agata Podemska, Paulina Skorupska