PRZEPŁYWY CZ.2 - 8-15.08
„Moveable Cinema/Dynamic Expansion” - warsztat Shannon Cooney
„Mozaiki powietrza” - warsztat Aleksandry Koteckiej, Tomasza Wierzbowskiego i Krzysztofa Paździory
Shannon Cooney - pokaz metod pracy
„Mozaiki powietrza” – koncert gruzińskich pieśni polifonicznych
Spotkania edukacyjne - Stowarzyszenie na Rzecz Ochrony Dziedzictwa „Młyn-Papiernia” W Barlinku
„Moveable Cinema/Dynamic Expansion” - warsztat Shannon Cooney
Moveable Cinema/Dynamic Expansion to somatyczna praktyka taneczno-ruchowa stworzona przez Shannon Cooney i ukierunkowana na poszerzanie zmysłu odczuwania i świadomości widzenia podczas ruchu.
W swojej pracy opiera się na serii mandali, które pozwalają świadomie badać jak rozszerzony zmysł widzenia może pomóc nastroić się na przenikliwe odczuwanie własnego ciała i teraźniejszości. Oprócz praktyk indywidualnych, ćwiczenia w relacji z innymi stwarzają wyzwania i wzbogacają subtelne i silne formy doświadczania. Staje się to istotnym i wiarygodnym narzędziem dla performansu.
Moveable Cinema istnieje w strukturze Dynamic Expansion (Dynamiczne Rozszerzanie) jako zintegrowane i somatyczne podejście zorientowane na system czaszkowo-krzyżowy. Nastrajanie się na fenomeny falowania i stałości prowadzi do ugruntowania praktyki. Nastrajanie się na płynne ciało (Fluid Body) łączy pogłębioną wiedzę z wolnością ruchu.
Na warsztatach będziemy rozpoznawać jak te praktyki mogą zostać ucieleśnione poprzez „performowanie teraźniejszości”. Będziemy poszerzać praktykę bycia widzianym – zarówno w kontekście teatralnym jak i osobistym.
Będziemy uczyć się sposobów na stworzenie partytur tanecznych/teatralnych/relacyjnych opartych na praktyce somatycznej – tak, aby móc do nich wracać i pracować z nimi w kontekście choreograficznym.
SHANNON COONEY - kanadyjska choreografka, tancerka i pedagog tańca. Od 1993 r. jej choreografie były prezentowane w Kanadzie i Europie. Pracowała z wieloma choreografami, w tym; Benoît Lachambre, Kim Itoh, Peter Chin, Marie-Joseé Chartier, Peggy Baker i Louise Bedard. Występowała w pracach instalacyjnych artystów wizualnych i w licznych improwizacjach performatywnych z muzykami, performerami i artystami. Jej prace wideo były wystawiane w galeriach w Toronto i Berlinie. Przez 6 lat była dyrektorem artystycznym kanadyjskiego kolektywu tanecznego, pracowała także jakie doradca artystyczny dla choreografów i studentów studiów licencjackich tańca na University der Kunst (HZT) w Berlinie oraz jako choreograf i trener dla artystów cyrkowych.
„Mozaiki powietrza” - warsztat Aleksandry Koteckiej, Tomasza Wierzbowskiego i Krzysztofa Paździory
Warsztat bazuje na trzygłosowej polifonii, opierając się na rozmaitych skalach religijnej i ludowej muzyki gruzińskiej i korzystając z podstawowych formuł muzycznych.
Starannie dobrany zestaw ćwiczeń, wypracowany dzięki dziesięcioletniemu doświadczeniu dydaktycznemu prowadzących, pozwoli wykształcić rodzaj "zmysłu polifonii". Praca nad stabilnym oddechem i emisją głosu oraz nad uważnym słuchaniem podczas śpiewania - aby wsłuchać się nie tylko w każdy ze śpiewanych jednocześnie trzech głosów, ale także w całość pionowego aspektu wykonywanej muzyki, pozwoli stworzyć taką jakość dźwięku, gdzie każdy z indywidualnych głosów znika w brzmiącej w danym momencie harmonii, a wyodrębnienie go słuchem jest niemal niemożliwe.
Takie podejście ma także wpływ na performera i rodzaj jego skupienia. Rodzaj wrażliwości, który warsztat ma rozwijać, związany jest przede wszystkim ze zdolnością słuchania: w dosłownym sensie – tworzonego w danym momencie dźwięku, ale też w znaczeniu bardziej ogólnym, pozwalającym rozpoznać dokładne jakości danej sytuacji performatywnej.
Warsztat skupiać się będzie na harmonii, a nie na melodii, traktując harmonię jak narzędzie obiektywnej ekspresji. Muzyka stanie się platformą budowania szczególnego porozumienia między uczestnikami oraz ich unikalnym wspólnym doświadczeniem. Wierzymy, że muzyka może stać się namacalna i że spotkania głosów mogą tworzyć mozaiki powietrza.
„Mozaiki powietrza” – koncert gruzińskich pieśni polifonicznych
Aleksandra Kotecka, Tomasz Wierzbowski i Krzysztof Paździora od ponad pięciu lat prowadzą wspólne poszukiwania w obrębie polifonii. W swoim laboratorium pracy z głosem skupiają się przede wszystkim na wymiarze wertykalnym utworów, aby z każdej harmonii wydobyć maksimum brzmienia. Dzięki takiemu podejściu każdy interwał okazuje się jednostką niosącą znaczenia: określone nastroje, napięcia i rozwiązania, same w sobie stanowiące rodzaj mikro-opowieści, a więc stawiające przed wykonawcą wyzwanie wymagające pełnego zaangażowania w działanie wokalne.
Czerpiąc z tradycji muzycznych posługujących się skalami nierównomiernie temperowanymi, starają się wchodzić w głąb każdego dźwięku, przekraczając zachodnioeuropejskie myślenie o muzyce oparte na klawiaturze fortepianu. W swoim podejściu do pracy wokalnej kierują się przekonaniem, że muzyka może stać się namacalna, o ile uszanuje się pełnię potencjału poszczególnych harmonii. Dzięki takiemu podejściu muzyka staje się medium obiektywnej ekspresji.
Prezentowany materiał jest wynikiem naszej głębokiej fascynacji muzyką gruzińską i wieloletnich poszukiwań laboratoryjnych, mających na celu wydobycie pełni potencjału kryjącego się w harmonii. Gruzińska polifonia uświadomiła nam, że daleko poza poprawnym, czystym śpiewem leży brzmienie pełniejsze, niosące o wiele więcej muzycznych znaczeń, a nawet zdolne zmieniać powietrze między śpiewającymi a słuchaczami w geometryczną mozaikę.
ALEKSANDRA KOTECKA – od 2004 r. współpracuje z Teatrem ZAR. Brała udział w powstawaniu spektakli Ewangelie dzieciństwa, Cesarskie cięcie, Anhelli. Wołanie oraz Armine, Sister. Autorka i współautorka muzyki do filmów oraz spektakli w Polsce i Stanach Zjednoczonych. Twórczyni studia produkcji muzycznej Foxterrier Production. Zajmuje się polifonicznym śpiewem gruzińskim, nad którym pracuje zarówno podczas wypraw źródłowych, jak i w ramach własnych poszukiwań. Wspólnie z Tomaszem Wierzbowskim prowadzi pracę muzyczną do spektaklu Teatru ZAR Anhelli. Skowyt, a razem z Tomaszem Wierzbowskim i Krzysztofem Paździorą prowadzi dogłębny projekt pracy nad polifonicznymi pieśniami gruzińskimi. Zajmuje się muzyką prawosławia, którą poznawała we Lwowie, Sankt Petersburgu i Supraślu. Efektami swojej pracy dzieli się podczas warsztatów. Od 2005 r. praktykuje jogę. Ukończyła trzy roczne kursy doskonalące prowadzone przez Paulinę Stróż, dyplomowanego nauczyciela ze stopniem Junior III. W 2016 r. ukończyła w Indiach ośmiotygodniowy kurs poświęcony oddechowi. Obecnie szkoli się do egzaminu na stopień Introductory II. W swojej praktyce wokalnej oraz w pracy warsztatowej wykorzystuje doświadczenie pracy z oddechem w jodze.
TOMASZ WIERZBOWSKI – aktor i muzyk w spektaklach Ewangelie dzieciństwa, Cesarskie cięcie, Anhelli. Wołanie oraz Armine, Sister Teatru Zar. Autor serii wydawniczej 3/2 poświęconej muzyce (dotychczas w serii ukazały się książki „Jak system równomiernie temperowany popsuł harmonię” Rossa Duffina oraz „Temperacja. Jak muzyka stała się polem bitwy wielkich umysłów zachodniej cywilizacji” Stuarta Isacoffa). Autor i współautor muzyki do filmów krótkometrażowych oraz do spektakli teatralnych w Polsce i za granicą. Wspólnie z Aleksandrą Kotecką zaangażowany w pracę studia produkcji muzycznej Foxterrier Production. Wraz z Aleksandrą Kotecką prowadzi także pracę muzyczną do spektaklu Teatru ZAR Anhelli. Skowyt. W ciągu ostatniej dekady prowadzili wspólnie liczne warsztaty wokalne w Polsce i za granicą (USA, Europa, Azja, Ameryka Południowa) dla uczestników indywidualnych ‒ profesjonalistów i amatorów, grup teatralnych i studentów szkół aktorskich. Dzięki wieloletniej pracy warsztatowej z tak różnorodnymi słuchaczami wypracowali efektywne narzędzia dydaktyczne, które z powodzeniem wykorzystują także w długofalowych programach, takich jak Actor’s Atelier (pierwsza edycja odbyła się w Paryżu i Wrocławiu na przełomie 2018 i 2019 r.).
KRZYSZTOF PAŹDZIORA - absolwent Wydziału Lalkarskiego Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu. Od blisko czterech lat kontynuuje pracę studyjną nad śpiewaniem polifonii gruzińskich z Aleksandrą Kotecką i Tomaszem Wierzbowskim. Asystował m.in. przy projekcie warsztatowym w ramach Nilüfer Theatre Festival w Turcji. Współpracuje z Teatrem Klinika Lalek oraz Wrocławskim Teatrem Piosenki pod kierownictwem Bogusława Klimsy.
O MIEJSCU:
Historia Młyna Papierni w Barlinku, w którym mieści się Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny prowadzony przez Stowarzyszenie Na Rzecz Ochrony Dziedzictwa „Młyn-Papiernia” sięga 1733 roku, kiedy mistrz papierniczy Eliasz Meisner uzyskał pozwolenie na założenie w tym miejscu pierwszego młyna papierniczego. Wielokrotnie przebudowywana i modernizowana papiernia została w II połowie XIX wieku przekształcona w młyn zbożowy. Po wyłączeniu młyna z produkcji na początku lat 70-tych XX wieku. Opuszczonym obiektem zaopiekowali się w 1982 roku pracownicy naukowi i studenci architektury Politechniki Szczecińskiej związani z Sekcją Młodzieżową Polskiego Komitetu Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków (PKN ICOMOS). W roku 1989, dzięki ówczesnemu Sekretarzowi Polskiego Komitetu profesorowi Andrzejowi Michałowskiemu, zespół Młyn Papiernia przeznaczony został na ośrodek naukowo-dydaktyczny działający na rzecz zachowania zabytków i zabytkowego krajobrazu.
Projekt OKNO-ZBLIŻENIA. PRZEPŁYWY dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji – państwowego funduszu celowego z programu Edukacja kulturalna.
Partnerzy projektu: Młyn-Papiernia w Barlinku i Pałac w Paprotnie
 |
 |
ZDJĘCIA
PRZEPŁYWY CZ.2 - 8-15.08
„Moveable Cinema/Dynamic Expansion” - warsztat Shannon Cooney
„Mozaiki powietrza” - warsztat Aleksandry Koteckiej, Tomasza Wierzbowskiego i Krzysztofa Paździory
Shannon Cooney - pokaz metod pracy
„Mozaiki powietrza” – koncert gruzińskich pieśni polifonicznych
Spotkania edukacyjne - Stowarzyszenie na Rzecz Ochrony Dziedzictwa „Młyn-Papiernia” W Barlinku
„Moveable Cinema/Dynamic Expansion” - warsztat Shannon Cooney
Moveable Cinema/Dynamic Expansion to somatyczna praktyka taneczno-ruchowa stworzona przez Shannon Cooney i ukierunkowana na poszerzanie zmysłu odczuwania i świadomości widzenia podczas ruchu.
W swojej pracy opiera się na serii mandali, które pozwalają świadomie badać jak rozszerzony zmysł widzenia może pomóc nastroić się na przenikliwe odczuwanie własnego ciała i teraźniejszości. Oprócz praktyk indywidualnych, ćwiczenia w relacji z innymi stwarzają wyzwania i wzbogacają subtelne i silne formy doświadczania. Staje się to istotnym i wiarygodnym narzędziem dla performansu.
Moveable Cinema istnieje w strukturze Dynamic Expansion (Dynamiczne Rozszerzanie) jako zintegrowane i somatyczne podejście zorientowane na system czaszkowo-krzyżowy. Nastrajanie się na fenomeny falowania i stałości prowadzi do ugruntowania praktyki. Nastrajanie się na płynne ciało (Fluid Body) łączy pogłębioną wiedzę z wolnością ruchu.
Na warsztatach będziemy rozpoznawać jak te praktyki mogą zostać ucieleśnione poprzez „performowanie teraźniejszości”. Będziemy poszerzać praktykę bycia widzianym – zarówno w kontekście teatralnym jak i osobistym.
Będziemy uczyć się sposobów na stworzenie partytur tanecznych/teatralnych/relacyjnych opartych na praktyce somatycznej – tak, aby móc do nich wracać i pracować z nimi w kontekście choreograficznym.
SHANNON COONEY - kanadyjska choreografka, tancerka i pedagog tańca. Od 1993 r. jej choreografie były prezentowane w Kanadzie i Europie. Pracowała z wieloma choreografami, w tym; Benoît Lachambre, Kim Itoh, Peter Chin, Marie-Joseé Chartier, Peggy Baker i Louise Bedard. Występowała w pracach instalacyjnych artystów wizualnych i w licznych improwizacjach performatywnych z muzykami, performerami i artystami. Jej prace wideo były wystawiane w galeriach w Toronto i Berlinie. Przez 6 lat była dyrektorem artystycznym kanadyjskiego kolektywu tanecznego, pracowała także jakie doradca artystyczny dla choreografów i studentów studiów licencjackich tańca na University der Kunst (HZT) w Berlinie oraz jako choreograf i trener dla artystów cyrkowych.
„Mozaiki powietrza” - warsztat Aleksandry Koteckiej, Tomasza Wierzbowskiego i Krzysztofa Paździory
Warsztat bazuje na trzygłosowej polifonii, opierając się na rozmaitych skalach religijnej i ludowej muzyki gruzińskiej i korzystając z podstawowych formuł muzycznych.
Starannie dobrany zestaw ćwiczeń, wypracowany dzięki dziesięcioletniemu doświadczeniu dydaktycznemu prowadzących, pozwoli wykształcić rodzaj "zmysłu polifonii". Praca nad stabilnym oddechem i emisją głosu oraz nad uważnym słuchaniem podczas śpiewania - aby wsłuchać się nie tylko w każdy ze śpiewanych jednocześnie trzech głosów, ale także w całość pionowego aspektu wykonywanej muzyki, pozwoli stworzyć taką jakość dźwięku, gdzie każdy z indywidualnych głosów znika w brzmiącej w danym momencie harmonii, a wyodrębnienie go słuchem jest niemal niemożliwe.
Takie podejście ma także wpływ na performera i rodzaj jego skupienia. Rodzaj wrażliwości, który warsztat ma rozwijać, związany jest przede wszystkim ze zdolnością słuchania: w dosłownym sensie – tworzonego w danym momencie dźwięku, ale też w znaczeniu bardziej ogólnym, pozwalającym rozpoznać dokładne jakości danej sytuacji performatywnej.
Warsztat skupiać się będzie na harmonii, a nie na melodii, traktując harmonię jak narzędzie obiektywnej ekspresji. Muzyka stanie się platformą budowania szczególnego porozumienia między uczestnikami oraz ich unikalnym wspólnym doświadczeniem. Wierzymy, że muzyka może stać się namacalna i że spotkania głosów mogą tworzyć mozaiki powietrza.
„Mozaiki powietrza” – koncert gruzińskich pieśni polifonicznych
Aleksandra Kotecka, Tomasz Wierzbowski i Krzysztof Paździora od ponad pięciu lat prowadzą wspólne poszukiwania w obrębie polifonii. W swoim laboratorium pracy z głosem skupiają się przede wszystkim na wymiarze wertykalnym utworów, aby z każdej harmonii wydobyć maksimum brzmienia. Dzięki takiemu podejściu każdy interwał okazuje się jednostką niosącą znaczenia: określone nastroje, napięcia i rozwiązania, same w sobie stanowiące rodzaj mikro-opowieści, a więc stawiające przed wykonawcą wyzwanie wymagające pełnego zaangażowania w działanie wokalne.
Czerpiąc z tradycji muzycznych posługujących się skalami nierównomiernie temperowanymi, starają się wchodzić w głąb każdego dźwięku, przekraczając zachodnioeuropejskie myślenie o muzyce oparte na klawiaturze fortepianu. W swoim podejściu do pracy wokalnej kierują się przekonaniem, że muzyka może stać się namacalna, o ile uszanuje się pełnię potencjału poszczególnych harmonii. Dzięki takiemu podejściu muzyka staje się medium obiektywnej ekspresji.
Prezentowany materiał jest wynikiem naszej głębokiej fascynacji muzyką gruzińską i wieloletnich poszukiwań laboratoryjnych, mających na celu wydobycie pełni potencjału kryjącego się w harmonii. Gruzińska polifonia uświadomiła nam, że daleko poza poprawnym, czystym śpiewem leży brzmienie pełniejsze, niosące o wiele więcej muzycznych znaczeń, a nawet zdolne zmieniać powietrze między śpiewającymi a słuchaczami w geometryczną mozaikę.
ALEKSANDRA KOTECKA – od 2004 r. współpracuje z Teatrem ZAR. Brała udział w powstawaniu spektakli Ewangelie dzieciństwa, Cesarskie cięcie, Anhelli. Wołanie oraz Armine, Sister. Autorka i współautorka muzyki do filmów oraz spektakli w Polsce i Stanach Zjednoczonych. Twórczyni studia produkcji muzycznej Foxterrier Production. Zajmuje się polifonicznym śpiewem gruzińskim, nad którym pracuje zarówno podczas wypraw źródłowych, jak i w ramach własnych poszukiwań. Wspólnie z Tomaszem Wierzbowskim prowadzi pracę muzyczną do spektaklu Teatru ZAR Anhelli. Skowyt, a razem z Tomaszem Wierzbowskim i Krzysztofem Paździorą prowadzi dogłębny projekt pracy nad polifonicznymi pieśniami gruzińskimi. Zajmuje się muzyką prawosławia, którą poznawała we Lwowie, Sankt Petersburgu i Supraślu. Efektami swojej pracy dzieli się podczas warsztatów. Od 2005 r. praktykuje jogę. Ukończyła trzy roczne kursy doskonalące prowadzone przez Paulinę Stróż, dyplomowanego nauczyciela ze stopniem Junior III. W 2016 r. ukończyła w Indiach ośmiotygodniowy kurs poświęcony oddechowi. Obecnie szkoli się do egzaminu na stopień Introductory II. W swojej praktyce wokalnej oraz w pracy warsztatowej wykorzystuje doświadczenie pracy z oddechem w jodze.
TOMASZ WIERZBOWSKI – aktor i muzyk w spektaklach Ewangelie dzieciństwa, Cesarskie cięcie, Anhelli. Wołanie oraz Armine, Sister Teatru Zar. Autor serii wydawniczej 3/2 poświęconej muzyce (dotychczas w serii ukazały się książki „Jak system równomiernie temperowany popsuł harmonię” Rossa Duffina oraz „Temperacja. Jak muzyka stała się polem bitwy wielkich umysłów zachodniej cywilizacji” Stuarta Isacoffa). Autor i współautor muzyki do filmów krótkometrażowych oraz do spektakli teatralnych w Polsce i za granicą. Wspólnie z Aleksandrą Kotecką zaangażowany w pracę studia produkcji muzycznej Foxterrier Production. Wraz z Aleksandrą Kotecką prowadzi także pracę muzyczną do spektaklu Teatru ZAR Anhelli. Skowyt. W ciągu ostatniej dekady prowadzili wspólnie liczne warsztaty wokalne w Polsce i za granicą (USA, Europa, Azja, Ameryka Południowa) dla uczestników indywidualnych ‒ profesjonalistów i amatorów, grup teatralnych i studentów szkół aktorskich. Dzięki wieloletniej pracy warsztatowej z tak różnorodnymi słuchaczami wypracowali efektywne narzędzia dydaktyczne, które z powodzeniem wykorzystują także w długofalowych programach, takich jak Actor’s Atelier (pierwsza edycja odbyła się w Paryżu i Wrocławiu na przełomie 2018 i 2019 r.).
KRZYSZTOF PAŹDZIORA - absolwent Wydziału Lalkarskiego Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu. Od blisko czterech lat kontynuuje pracę studyjną nad śpiewaniem polifonii gruzińskich z Aleksandrą Kotecką i Tomaszem Wierzbowskim. Asystował m.in. przy projekcie warsztatowym w ramach Nilüfer Theatre Festival w Turcji. Współpracuje z Teatrem Klinika Lalek oraz Wrocławskim Teatrem Piosenki pod kierownictwem Bogusława Klimsy.
O MIEJSCU:
Historia Młyna Papierni w Barlinku, w którym mieści się Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny prowadzony przez Stowarzyszenie Na Rzecz Ochrony Dziedzictwa „Młyn-Papiernia” sięga 1733 roku, kiedy mistrz papierniczy Eliasz Meisner uzyskał pozwolenie na założenie w tym miejscu pierwszego młyna papierniczego. Wielokrotnie przebudowywana i modernizowana papiernia została w II połowie XIX wieku przekształcona w młyn zbożowy. Po wyłączeniu młyna z produkcji na początku lat 70-tych XX wieku. Opuszczonym obiektem zaopiekowali się w 1982 roku pracownicy naukowi i studenci architektury Politechniki Szczecińskiej związani z Sekcją Młodzieżową Polskiego Komitetu Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków (PKN ICOMOS). W roku 1989, dzięki ówczesnemu Sekretarzowi Polskiego Komitetu profesorowi Andrzejowi Michałowskiemu, zespół Młyn Papiernia przeznaczony został na ośrodek naukowo-dydaktyczny działający na rzecz zachowania zabytków i zabytkowego krajobrazu.
Projekt OKNO-ZBLIŻENIA. PRZEPŁYWY dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji – państwowego funduszu celowego z programu Edukacja kulturalna.
Partnerzy projektu: Młyn-Papiernia w Barlinku i Pałac w Paprotnie
|
|
ZDJĘCIA
