DZIEŃ SIÓDMY
Rodzinno-sąsiedzkie Święto Ulicy
29 czerwca, godzina 16.00, „Life Short Stories”, spektakl Matthiasa Romira (Niemcy), Teatr Kana, wstęp wolny
I wreszcie – Dzień Siódmy, dzień Urodzin Ulicy, integracji, rodzinnego spotkania, sąsiedzkiego zgromadzenia, przyjacielskiej biesiady pełnej muzyki, tańca, teatru, wspólnej i współtworzonej przez wielu gospodarzy miejsca: pl. św. Piotra i Pawła. Dzień powrotu do tego, co łączy. A także powrotu do idei pierwszej edycji festiwalu: Międzynarodówki Buskerów.
„Life Short Stories”
Od ponad dwudziestu lat Matthias Romir tworzy krótkie akty plasujące się na pograniczu żonglerki, teatru lalkowego, klaunady i sztuki wideo. W pewnym momencie przyszło mu do głowy, że wiele jego dzieł łączy wewnętrzna nić – połączenie, które nie było planowane. W ten sposób kilka krótkich historii stało się jednym długim i pierwszym „pełnometrażowym“
programem Romira. W intensywnym pędzie obrazów ukazuje się pełny wymiar jego pracy. „Życie to krótkie historie” to zbiór wizualnych anegdot o znaczeniu i szaleństwie życia. Historie są czasami konkretne, czasami abstrakcyjne; czasami głośne, czasami ciche; czasami głupie, czasem ponure; zawsze jednak są komiczne i z życia wzięte. Prawie zupełnie bez słów artysta eksploruje smutki, lęki i nadzieje człowieka, który chce być wolny od swoich ograniczeń, lecz szuka przyczółka.
Komiczny i pełen melancholijnej poezji. („Schaffhauser Nachrichten”)
„Gesamtkunstwerk”, w którym umiejętności żonglera uwalniają od zwykłego zdziwienia i czystej przyjemności żonglerki, a zamiast tego osadzają się bezkompromisowo w nowoczesności… znakomity program. („Nürnberger Nachrichten”)
To, co oferuje, jest najpiękniejszą poetyzacją życia. („Darmstädter Echo”)
Matthias Romir zmodernizował starą, dobrą żonglerkę na miarę XXI wieku… Artysta, którego napędza obecność ludzi. („Der Westen”)
Po prostu niesamowite! („Mittelhessische”)
Trudno to opisać słowami. („Anzeiger Affoltern”)
Matthias Romir dorastał na europejskich festiwalach żonglerki. To tam, jeszcze będąc dzieckiem, poznał scenę i pokochał ją; sam wystąpił na niej po raz pierwszy w wieku 13 lat. Po ukończeniu szkół kształcących w tym rzemiośle w Würzburgu i Budapeszcie, w 2008 roku połączył ze sobą swoją pasję i pracę zawodową. Eksperyjny Żongler/Depresyjny Clown/Współczesne Dziwadło: tak opisuje swą twórczość Romir – artysta pogranicza stylów. Oprócz solowych pokazów w teatrach i na festiwalach ulicznych, regularnie przydaje on
ekscentrycznego posmaku występom teatru rewiowego i produkcjom łączącym różne gatunki. Koncertował między innymi z Tiger Lillies'Freakshow, a obecnie pracuje z Circus
Quantenschaum. Namiętny artysta-samouk znany jest ze swojego muzycznego, narracyjnego stylu żonglowania na pograniczu klaunady i teatru lalkowego, a także z wcielania się w dziwaczne postacie i szczególnego czarnego humoru.
napisał, wyreżyserował i wykonuje: Matthias Romir
dźwięk i światło: Hannes Volk
wideo: Matthias Romir, Anatoli Akerman
scenografia: Matthias Romir
kostiumy: Anna Kemp, Matthias Romir, Jane Romir
DZIEŃ SIÓDMY
Rodzinno-sąsiedzkie Święto Ulicy
29 czerwca, godzina 16.00, „Life Short Stories”, spektakl Matthiasa Romira (Niemcy), Teatr Kana, wstęp wolny
I wreszcie – Dzień Siódmy, dzień Urodzin Ulicy, integracji, rodzinnego spotkania, sąsiedzkiego zgromadzenia, przyjacielskiej biesiady pełnej muzyki, tańca, teatru, wspólnej i współtworzonej przez wielu gospodarzy miejsca: pl. św. Piotra i Pawła. Dzień powrotu do tego, co łączy. A także powrotu do idei pierwszej edycji festiwalu: Międzynarodówki Buskerów.
„Life Short Stories”
Od ponad dwudziestu lat Matthias Romir tworzy krótkie akty plasujące się na pograniczu żonglerki, teatru lalkowego, klaunady i sztuki wideo. W pewnym momencie przyszło mu do głowy, że wiele jego dzieł łączy wewnętrzna nić – połączenie, które nie było planowane. W ten sposób kilka krótkich historii stało się jednym długim i pierwszym „pełnometrażowym“
programem Romira. W intensywnym pędzie obrazów ukazuje się pełny wymiar jego pracy. „Życie to krótkie historie” to zbiór wizualnych anegdot o znaczeniu i szaleństwie życia. Historie są czasami konkretne, czasami abstrakcyjne; czasami głośne, czasami ciche; czasami głupie, czasem ponure; zawsze jednak są komiczne i z życia wzięte. Prawie zupełnie bez słów artysta eksploruje smutki, lęki i nadzieje człowieka, który chce być wolny od swoich ograniczeń, lecz szuka przyczółka.
Komiczny i pełen melancholijnej poezji. („Schaffhauser Nachrichten”)
„Gesamtkunstwerk”, w którym umiejętności żonglera uwalniają od zwykłego zdziwienia i czystej przyjemności żonglerki, a zamiast tego osadzają się bezkompromisowo w nowoczesności… znakomity program. („Nürnberger Nachrichten”)
To, co oferuje, jest najpiękniejszą poetyzacją życia. („Darmstädter Echo”)
Matthias Romir zmodernizował starą, dobrą żonglerkę na miarę XXI wieku… Artysta, którego napędza obecność ludzi. („Der Westen”)
Po prostu niesamowite! („Mittelhessische”)
Trudno to opisać słowami. („Anzeiger Affoltern”)
Matthias Romir dorastał na europejskich festiwalach żonglerki. To tam, jeszcze będąc dzieckiem, poznał scenę i pokochał ją; sam wystąpił na niej po raz pierwszy w wieku 13 lat. Po ukończeniu szkół kształcących w tym rzemiośle w Würzburgu i Budapeszcie, w 2008 roku połączył ze sobą swoją pasję i pracę zawodową. Eksperyjny Żongler/Depresyjny Clown/Współczesne Dziwadło: tak opisuje swą twórczość Romir – artysta pogranicza stylów. Oprócz solowych pokazów w teatrach i na festiwalach ulicznych, regularnie przydaje on
ekscentrycznego posmaku występom teatru rewiowego i produkcjom łączącym różne gatunki. Koncertował między innymi z Tiger Lillies'Freakshow, a obecnie pracuje z Circus
Quantenschaum. Namiętny artysta-samouk znany jest ze swojego muzycznego, narracyjnego stylu żonglowania na pograniczu klaunady i teatru lalkowego, a także z wcielania się w dziwaczne postacie i szczególnego czarnego humoru.
napisał, wyreżyserował i wykonuje: Matthias Romir
dźwięk i światło: Hannes Volk
wideo: Matthias Romir, Anatoli Akerman
scenografia: Matthias Romir
kostiumy: Anna Kemp, Matthias Romir, Jane Romir