akcja performatywna
reżyseria: Olesia Nezhywa
Węgiel jest substancją złożoną z fragmentów, podobnie jak zbiorowa pamięć ludzka. Węgiel powstaje w wyniku procesu uwęglania, który zamienia fragmenty roślin w torf. Proces ten nie różni się zbytnio od procesu kształtowania się pamięci długotrwałej u ludzi i społeczeństwa – tzw. konsolidacji pamięci przejścia z pamięci krótkotrwałej w pamięć długotrwałą. Proces konsolidacji pamięci można uznać za podobny do procesu uwęglania – oddzielne historie i wspomnienia tworzą długotrwałą pamięć wydarzenia.
Tak skamielina staje się raczej archiwum pamięci niż paliwem kopalnym.
W podobny sposób badamy pamięć kulturową. Wyodrębniamy pojedyncze cytaty, pisma, inskrypcje, teksty, które po analizie stają się tekstami pamięci, tekstami sztuki.
Co łączy górnika i balerinę? Czy górnik ma coś z antycznego bohatera? A jego płuca, czy są podobne do płuc mieszkańców Londynu z roku 1952?
Performują: Eliza Hołubowska, Marta Grygier, Adam Rosiński
Muzyka: Patryk Zakrocki
Technika, oświetlenie: Piotr Motas, Krzysztof Nowik / Wojciech Rosiński
Wsparcie: Grażyna Iłowiecka
Opieka artystyczna: Weronika Fibich
akcja performatywna
reżyseria: Olesia Nezhywa
Węgiel jest substancją złożoną z fragmentów, podobnie jak zbiorowa pamięć ludzka. Węgiel powstaje w wyniku procesu uwęglania, który zamienia fragmenty roślin w torf. Proces ten nie różni się zbytnio od procesu kształtowania się pamięci długotrwałej u ludzi i społeczeństwa – tzw. konsolidacji pamięci przejścia z pamięci krótkotrwałej w pamięć długotrwałą. Proces konsolidacji pamięci można uznać za podobny do procesu uwęglania – oddzielne historie i wspomnienia tworzą długotrwałą pamięć wydarzenia.
Tak skamielina staje się raczej archiwum pamięci niż paliwem kopalnym.
W podobny sposób badamy pamięć kulturową. Wyodrębniamy pojedyncze cytaty, pisma, inskrypcje, teksty, które po analizie stają się tekstami pamięci, tekstami sztuki.
Co łączy górnika i balerinę? Czy górnik ma coś z antycznego bohatera? A jego płuca, czy są podobne do płuc mieszkańców Londynu z roku 1952?
Performują: Eliza Hołubowska, Marta Grygier, Adam Rosiński
Muzyka: Patryk Zakrocki
Technika, oświetlenie: Piotr Motas, Krzysztof Nowik / Wojciech Rosiński
Wsparcie: Grażyna Iłowiecka
Opieka artystyczna: Weronika Fibich