Mieszkająca w Gryficach (woj. zachodniopomorskie), urodzona we Władysławowie koło Łowicza pani Janina zna niezwykle obszerny repertuar pieśni, które wyniosła ze swojej rodziny o wielopokoleniowych tradycjach śpiewaczych. Babcia pani Janiny od 16. roku życia była druhną na weselach i swoje umiejętności przekazała córce, a następnie wnuczce.
Większość repertuaru pani Janina przechowuje w pamięci; w zasadzie nie prowadzi żadnych zeszytów, nie korzysta ze śpiewników, wiele z pieśni wydobywa z zakamarków pamięci, do których nie sięgała od dziesięcioleci. Zarówno trud przypominania, jak i niemożność przywołania niektórych z nich jest procesem przejmującym, widomym znakiem czasu.
Spotkaniu towarzyszył syn pani Janiny – Stanisław Mazurek, szczeciński lutnik, rekonstruktor, muzyk i śpiewak. Film, poza śpiewanymi pieśniami (z których niektóre wykonane były po raz pierwszy po 30−40 latach), zawiera też opowieści o ponownych narodzinach tradycji pogrzebowych w okolicach wsi Kucerz (obecnie: Kocierz) na Pomorzu Zachodnim, o tym, jak znajdowano jedną wspólną melodię, by pogodzić różne warianty, o tym, co się dzieje z duszą do momentu pogrzebu, dlaczego noce przed pogrzebem nazywały się pustymi, jakie to uczucie przypominać sobie pieśni po tak długim czasie i czy zwyczaj wspólnego śpiewania ma szansę powrócić. Film jest również zapisem relacji między matką i zgłębiającym własną tradycję synem.
Koncepcja: Rafał Foremski
Prowadzenie rozmów: Rafał Foremski
Scenariusz i reżyseria: Rafał Foremski, Adam Ptaszyński
Zdjęcia i montaż: Adam Ptaszyński
Film powstał w ramach projektu Wokół Tradycji 2019, realizowanego przez Ośrodek Teatralny KANA.
FILM
Mieszkająca w Gryficach (woj. zachodniopomorskie), urodzona we Władysławowie koło Łowicza pani Janina zna niezwykle obszerny repertuar pieśni, które wyniosła ze swojej rodziny o wielopokoleniowych tradycjach śpiewaczych. Babcia pani Janiny od 16. roku życia była druhną na weselach i swoje umiejętności przekazała córce, a następnie wnuczce.
Większość repertuaru pani Janina przechowuje w pamięci; w zasadzie nie prowadzi żadnych zeszytów, nie korzysta ze śpiewników, wiele z pieśni wydobywa z zakamarków pamięci, do których nie sięgała od dziesięcioleci. Zarówno trud przypominania, jak i niemożność przywołania niektórych z nich jest procesem przejmującym, widomym znakiem czasu.
Spotkaniu towarzyszył syn pani Janiny – Stanisław Mazurek, szczeciński lutnik, rekonstruktor, muzyk i śpiewak. Film, poza śpiewanymi pieśniami (z których niektóre wykonane były po raz pierwszy po 30−40 latach), zawiera też opowieści o ponownych narodzinach tradycji pogrzebowych w okolicach wsi Kucerz (obecnie: Kocierz) na Pomorzu Zachodnim, o tym, jak znajdowano jedną wspólną melodię, by pogodzić różne warianty, o tym, co się dzieje z duszą do momentu pogrzebu, dlaczego noce przed pogrzebem nazywały się pustymi, jakie to uczucie przypominać sobie pieśni po tak długim czasie i czy zwyczaj wspólnego śpiewania ma szansę powrócić. Film jest również zapisem relacji między matką i zgłębiającym własną tradycję synem.
Koncepcja: Rafał Foremski
Prowadzenie rozmów: Rafał Foremski
Scenariusz i reżyseria: Rafał Foremski, Adam Ptaszyński
Zdjęcia i montaż: Adam Ptaszyński
Film powstał w ramach projektu Wokół Tradycji 2019, realizowanego przez Ośrodek Teatralny KANA.
FILM