Spotkania Teatralne OKNO realizowane były od 1997 roku jako festiwal teatralny, którego założeniem było prezentowanie i promowanie różnorodnych nurtów poszukiwań twórczych obecnych we współczesnym teatrze alternatywnym, a także wymiana doświadczeń i praktyk pomiędzy twórcami oraz nieformalna edukacja artystyczno-kulturalna. W ciągu 14 kolejnych edycji udało się sformułować szereg pytań o ważne dla współczesnej sztuki zjawiska, a także zaprezentować kilkadziesiąt zespołów z całego świata.
14 edycja (2011) zapoczątkowała nowy etap realizacji projektu – przyjął on formułę tematycznych spotkań z wybranymi artystami, które odbywają się kilka razy w roku. Dotychczas zrealizowane zostały spotkania prezentujące m.in. takich twórców jak: Eugenio Barba i Odin Theatret, Piotr Borowski i Studium Teatralne, Teatr Krepsko, Teatr ZAR, Teatr Porywacze Ciał, Teatr Akhe, Teatr OM2, Teatr Pieśń Kozła, Teatr Węgajty, Ośrodek Pogranicze Sztuk, Kultur, Narodów w Sejnach, Teatr NN. Brama Grodzka, Schola Węgajty, Teatr Chorea, Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards, Theodoros Terzopoulos.
Okno jest kierowane przede wszystkim do praktyków teatru: twórców i liderów niezależnych grup teatralnych, animatorów kultury, a także wszystkich osób zainteresowanych samokształceniem poprzez teatr. Założeniem projektu jest zapoznanie uczestników z możliwie szerokim spektrum działalności zaproszonych twórców i skorzystanie z ich doświadczeń. Chodzi o dyskusję zarówno o ideach, jak i o praktycznych aspektach funkcjonowania, a przede wszystkim o podzielenie się doświadczeniami i możliwość bezpośredniego spotkania.
OKNO jest dla nas wszystkich czasem szczególnym. Kiedyś, kiedy miało jeszcze formę festiwalu, było przede wszystkim świętem spotkania: czasem przewietrzania myśli, poszerzania perspektywy na różne formy, gatunki, tematy, idee, poszukiwania, przestrzenią eksperymentu i równoprawnej wymiany doświadczeń praktyków i pasjonatów teatru. Teraz, kiedy jest budowane w formule ZBLIŻENIA – stało się czasem skupienia – w którym możemy sobie i innym podarować kilka dni uwolnionych od pośpiechu, przeznaczonych wyłącznie na rozpoznawanie tych obszarów, które – jak przeczuwamy – są dostrzegalne jedynie w procesie, które wymagają uważnej obecności.
Naszymi gośćmi zawsze są ludzie, których droga nas w jakiś sposób fascynuje – których jesteśmy ciekawi, od których chcemy się uczyć, których chcemy wysłuchać. Którzy – poprzez konsekwentny wybór i wieloletnie kształtowanie własnego rzemiosła, a przede wszystkim przez ogromną pasję i determinację w tym, co robią – stają się autentycznymi rewolucjonistami i reformatorami teatru, nawet jeżeli dzieje się to wyłącznie w obszarze ich własnego życia lub życia grupy ludzi, z którymi pracują. Ich ciągle kontynuowane poszukiwania są dla nas sygnałem, że coś im się bardzo ważnego w tej drodze wydarza. Ich osiągnięcia pokazują, że istnieją skuteczne metody i narzędzia, które to umożliwiają.
Wszystkim naszym gościom próbujemy zadawać pytania, które nurtują nas samych. Mamy poczucie, że ich opowieść, ich doświadczenie, ich praktyka, którą zgodzili się z nami podzielić, a wreszcie po prostu ich bezpośrednia obecność i możliwość rozmowy – jest jedną z cenniejszych rzeczy, które mogą się – nam i naszym widzom - dzięki takiemu spotkaniu wydarzyć.
Teatr Kana
ZDJĘCIA
Spotkania Teatralne OKNO realizowane były od 1997 roku jako festiwal teatralny, którego założeniem było prezentowanie i promowanie różnorodnych nurtów poszukiwań twórczych obecnych we współczesnym teatrze alternatywnym, a także wymiana doświadczeń i praktyk pomiędzy twórcami oraz nieformalna edukacja artystyczno-kulturalna. W ciągu 14 kolejnych edycji udało się sformułować szereg pytań o ważne dla współczesnej sztuki zjawiska, a także zaprezentować kilkadziesiąt zespołów z całego świata.
14 edycja (2011) zapoczątkowała nowy etap realizacji projektu – przyjął on formułę tematycznych spotkań z wybranymi artystami, które odbywają się kilka razy w roku. Dotychczas zrealizowane zostały spotkania prezentujące m.in. takich twórców jak: Eugenio Barba i Odin Theatret, Piotr Borowski i Studium Teatralne, Teatr Krepsko, Teatr ZAR, Teatr Porywacze Ciał, Teatr Akhe, Teatr OM2, Teatr Pieśń Kozła, Teatr Węgajty, Ośrodek Pogranicze Sztuk, Kultur, Narodów w Sejnach, Teatr NN. Brama Grodzka, Schola Węgajty, Teatr Chorea, Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards, Theodoros Terzopoulos.
Okno jest kierowane przede wszystkim do praktyków teatru: twórców i liderów niezależnych grup teatralnych, animatorów kultury, a także wszystkich osób zainteresowanych samokształceniem poprzez teatr. Założeniem projektu jest zapoznanie uczestników z możliwie szerokim spektrum działalności zaproszonych twórców i skorzystanie z ich doświadczeń. Chodzi o dyskusję zarówno o ideach, jak i o praktycznych aspektach funkcjonowania, a przede wszystkim o podzielenie się doświadczeniami i możliwość bezpośredniego spotkania.
OKNO jest dla nas wszystkich czasem szczególnym. Kiedyś, kiedy miało jeszcze formę festiwalu, było przede wszystkim świętem spotkania: czasem przewietrzania myśli, poszerzania perspektywy na różne formy, gatunki, tematy, idee, poszukiwania, przestrzenią eksperymentu i równoprawnej wymiany doświadczeń praktyków i pasjonatów teatru. Teraz, kiedy jest budowane w formule ZBLIŻENIA – stało się czasem skupienia – w którym możemy sobie i innym podarować kilka dni uwolnionych od pośpiechu, przeznaczonych wyłącznie na rozpoznawanie tych obszarów, które – jak przeczuwamy – są dostrzegalne jedynie w procesie, które wymagają uważnej obecności.
Naszymi gośćmi zawsze są ludzie, których droga nas w jakiś sposób fascynuje – których jesteśmy ciekawi, od których chcemy się uczyć, których chcemy wysłuchać. Którzy – poprzez konsekwentny wybór i wieloletnie kształtowanie własnego rzemiosła, a przede wszystkim przez ogromną pasję i determinację w tym, co robią – stają się autentycznymi rewolucjonistami i reformatorami teatru, nawet jeżeli dzieje się to wyłącznie w obszarze ich własnego życia lub życia grupy ludzi, z którymi pracują. Ich ciągle kontynuowane poszukiwania są dla nas sygnałem, że coś im się bardzo ważnego w tej drodze wydarza. Ich osiągnięcia pokazują, że istnieją skuteczne metody i narzędzia, które to umożliwiają.
Wszystkim naszym gościom próbujemy zadawać pytania, które nurtują nas samych. Mamy poczucie, że ich opowieść, ich doświadczenie, ich praktyka, którą zgodzili się z nami podzielić, a wreszcie po prostu ich bezpośrednia obecność i możliwość rozmowy – jest jedną z cenniejszych rzeczy, które mogą się – nam i naszym widzom - dzięki takiemu spotkaniu wydarzyć.
Teatr Kana
ZDJĘCIA
