Lutowe spotkanie z Teatrem Kana będzie opowieścią o poszukiwaniu. Języka, formy, tematu, sposobu istnienia teatru. O momencie, kiedy więcej było w nas wszystkich zadanych i nie zadanych pytań, niż gotowych odpowiedzi. Będzie też opowieścią o odwadze otwarcia się na eksperyment, na to, co nowe, nierozpoznane. Na inny rodzaj pracy. Na szukanie w sobie aktora, tekstu, roli. Na zaufanie historii. Na decyzje o nowym sposobie funkcjonowania teatru i grupy. "Niewypowiedziane" było etapem.Ważnym spotkaniem każdego z nas ze sobą. Rozpoznawaniem siebie na nowo. Zapraszamy na spotkanie z tym czasem, tym "głosem Kany", który był bardzo ważny dla określania naszych dalszych wyborów. Podczas wieczoru odbędzie się czytanie performatywne, projekcja rejestracji fragmentów spektaklu oraz spotkanie z reżyserką Jolantą Denejko.
O spektaklu "Niewypowiedziane"
na podstawie "Językami mówić będą" Andrew Bovella, z wykorzystaniem cytatów z Nowego Testamentu,Wiesława Myśliwskiego, Tadeusza Różewicza
Każde wymówione słowo jest nieprawdziwe. Każde napisane słowo jest nieprawdziwe.Każde słowo jest nieprawdziwe. Lecz cóż istnieje bez słów. [Elias Canetti]
adaptacja i reżyseria: Jolanta Denejko
realizacja: Teatr Kana
obsada: Bibianna Chimiak, Karolina Sabat, Dariusz Mikuła, Hubert Romanowski, Piotr Starzyński
reżyseria świateł: Tomasz Grygier
projekcje: Piotr Starzyński
Jest słowo, które przełamuje wszelkie milczenie i jest milczenie, które zastępuje każde słowo. Wciąż ich szukamy i wciąż nie mamy do nich dostępu. Wciąż słowa bardziej odgradzają nas od siebie, niż zbliżają, wciąż milczenie bardziej rani, niż koi. Cztery pary schodzą się, rozchodzą, kochają, zdradzają. W potoku słów i zaniechanych wyznań nie odnajdują drogi do siebie. Dwoje ludzi jest odgrodzonych od siebie tym najbardziej prozaicznym brakiem − słowa, które znaczyłoby dla nich to samo. Każde słowo i każde milczenie może stać się łaską i przekleństwem. Zawsze między nami będzie przestrzeń, w której się nie spotkamy, przestrzeń niewypowiedzianego − i może właśnie w niej mamy szansę najbardziej się spotkać. Nie chcemy opowiadać historii trójkątów miłosnych, nie chcemy opowiadać historii zdrad i powrotów. Chcemy opowiedzieć o spotkaniu. O dojrzewaniu do rozmowy i o dojrzewaniu do braku rozmowy. Niewypowiedziane może być darem jednoczącym dwoje ludzi. Niedotykalnym i niewyrażalnym cudem spotkania. Może też być zaniechaniem słowa, które przywróciłoby życie. Może być raną zadaną drugiemu. Kiedyś spotkamy się i w słowie, i w milczeniu. Jeszcze nie teraz. Teraz nasza mowa jest rozpięta między niebem a ziemią, między przekleństwem wieży Babel a obietnicą mówienia językami. Wciąż jeszcze prześladują nas słowa pochopnie wypowiedziane i milczenie zbyt długo zadane. Językami mówić będą, gdy każde słowo będzie wyrazem miłości. I każde milczenie będzie obecnością miłości. Gdy każde słowo i każde milczenie będzie spotkaniem mnie z Tobą, kimkolwiek będziesz. Pomimo tego i szczególnie w tym, co niewypowiedziane. [Jolanta Denejko]
Jolanta Denejko – urodzona w Elblągu w 1972 roku. Absolwentka Wydziału Reżyserii PWST w Krakowie. Studiowała pod kierunkiem m.in. Krystiana Lupy, Bohdana Hussakowskiego, Pawła Miśkiewicza, Mikołaja Grabowskiego. Studiowała również polonistykę na UW ze specjalizacją animacja kultury. W ramach studiów odbyła liczne staże i warsztaty, m.in.w Teatrze Współczesnym i Teatrze Dramatycznym w Warszawie, a także Odin Theatret w Holstebro (Dania). W roku 1996 współtworzyła teatr Studium Teatralne − niezależną grupę teatralną, czerpiącą z najlepszych tradycji polskiej awangardy teatralnej. W zespole pracowała do 2005 roku jako aktorka, współproducent i asystent reżysera. Przedstawienia Studium Teatralnego: Miasto, Północ, Człowiek, Parsifal − były przyjmowane z entuzjazmem na wielu festiwalach w Polsce i za granicą. Podróże z teatrem m. in. do Rosji, Niemiec, Francji, Włoch, Anglii, Szwajcarii, Brazylii, Wenezueli i konfrontacja z różnymi kręgami twórców i odbiorców były ważnym elementem jej artystycznego doświadczenia. Pracowała jako asystent i tłumacz Natalii Łapiny − rosyjskiej reżyserki, przy przedstawieniu Najzwyklejszy cud, a także jako jeden z asystentów przy Factory 2 w reżyserii Krystiana Lupy w Teatrze Starym w Krakowie. Realizowała czytania performatywne wielu premierowych dramatów: Sztuki żeglarskiej Olivera Schmaeringa w Teatrze Nowym w Krakowie, Szczęśliwego Nowego'68 Jarosława Kamińskiego w Teatrze Polskim we Wrocławiu, Hamlet umarł. Nawet siły ciążenia Ewalda Palmetshofera w Teatrze Współczesnym w Szczecinie, Kupieckie kontrakty Elfriede Jelinek w Teatrze Bagatela w Krakowie, a także Apokalipsy wg św.Jana wg własnej adaptacji w Teatrze Powszechnym w Radomiu, ostatnio Opium Gézy Csátha na Zamku Królewskim w Warszawie. Od wielu lat prowadzi warsztaty teatralne przeznaczone dla osób w różnym wieku: dzieci, młodzieży i dorosłych. Wyreżyserowała ponad dwadzieścia spektakli dziecięcych i młodzieżowych, m.in.Komedię omyłek, Opowieści z Narnii, Śnieg wg własnego scenariusza i Stopklatkę Maliny Prześlugi. Reżyserowała spektakle: Franciszek − sen everymana Mateusza Pakuły w Teatrze Lalek we Wrocławiu, Listy miłosne Gurneya i Goście Harwooda na scenach studyjnych w Krakowie, Niewypowiedziane na podstawie dramatu Andrew Bovella w Teatrze Kana w Szczecinie. Została nagrodzona w ramach konkursu Sztuka Monologu, czego efektem była premiera monodramu Ismena – nieopisana siostra Anny Wojnarowskiej w Laboratorium Dramatu w Warszawie. Monodram otrzymał Grand Prix na III Łódzkim Festiwalu Monodramu MONOwMANU i nagrodę Jury Solo w Olsztynie. W Pracowni Teatralnej Pomysły na sztuki w Warszawie wyreżyserowała Dozwierciedlenie wg braci Grimm, Sercobieg Pintera, Walczaka, Wyrypajewa, Kane, a ostatnio Dom kobiet Nałkowskiej. Od kilku lat współpracuje z Narodowym Instytutem Chopina, prowadząc warsztaty muzyczno-teatralne. Była ostatnio prelegentem I Ogólnopolskiej Konferencji dla Nauczycieli Muzyki Szkół Powszechnych w Radziejowicach. Autorka licznych adaptacji teatralnych, m.in.Opium Gézy Csátha, Kadyszu za nienarodzone dziecko Imrego Kertesza, Dozwierciedlenia wg bajek braci Grimm, Niewypowiedzianego na podstawie Bovella, Myśkiwskiego i Różewicza, Słowa o Jakubie Szeli Brunona Jasieńskiego, Apokalipsy wg św. Jana, Opowieści z Narnii Lewisa, Alicji w Krainie Czarów i Po Drugiej Stronie LustraCarrolla i wielu innych. Ostatnio współpracowała z Joanną Zdradą przy adaptacji Švejka Jaroslava Haška (premiera w październiku 2018 roku w Teatrze Lalki Tęcza w Słupsku) i scenariuszu na podstawie dramatów Wyspiańskiego pt. Wyzwalanie kobiecości, czyli Wyspiańskiego Legenda o Wandzie i jej siostrach, premiera w listopadzie 2018 roku w ramach Labiryntu zwanego Wyspiańskim w Teatrze Słowackiego w Krakowie. Stypendystka Miasta Stołecznego Warszawy, w ramach stypendium napisała adaptację Spowiedzi Caleka Perechodnika pt.Dziesięciu sprawiedliwych.
OKNO – ZBLIŻENIA: GŁOSY KANY
Tym razem (w ciągu całego 2019 roku) w ramach OKNA będziemy dzielić się z Wami własnym doświadczeniem – doświadczeniem zespołu, który wyznacza kierunki, tematy, obszary i formy pojawiające się na scenie Kany. Nasi widzowie znają je z pojedynczych wydarzeń, z których żadne nie jest jednak przypadkowe: jest częścią większej całości i etapem drogi, którą wspólnie idziemy.
Większość z nas działa w Kanie od co najmniej kilkanastu lat. Sama Kana (licząc od pierwszego wyreżyserowanego przez Zygmunta Duczyńskiego przedstawienia) ma już lat czterdzieści. Każdy z nas w Kanie dorastał, dojrzewał, uczył się teatru. Każdy – zwłaszcza w momencie, kiedy zabrakło lidera − podejmował decyzję o tym, żeby ciągle ją tworzyć.
Nasza obecna tożsamość, wszystko, co w tej chwili robimy, jest wypadkową tego, kim jesteśmy, czego szukamy, jakie pytania sobie zadajemy. Jest też częścią procesu, któremu zawierzyliśmy, że się staje. Przez wiele lat uczyliśmy się od gości OKNA – zapraszaliśmy tych, których byliśmy ciekawi, którzy pokazali nam wielość ścieżek. Teraz czujemy, że warto sprawdzić, co się nam wszystkim (w nas wszystkich) przez te lata wydarzyło. Tegoroczne OKNO będzie więc poświęcone Głosom Kany. Będziemy uczyć się od siebie nawzajem.
Przez spotkania, prezentacje, warsztaty, pokazy spróbujemy przybliżyć cztery najważniejsze linie tematyczne określające kierunki i wybory artystyczno-programowe twórców związanych z Ośrodkiem Teatralnym Kana: Linię Spektakli, Dokumentu, Społeczno-Artystyczną i Wokół Tradycji.
Lutowe spotkanie z Teatrem Kana będzie opowieścią o poszukiwaniu. Języka, formy, tematu, sposobu istnienia teatru. O momencie, kiedy więcej było w nas wszystkich zadanych i nie zadanych pytań, niż gotowych odpowiedzi. Będzie też opowieścią o odwadze otwarcia się na eksperyment, na to, co nowe, nierozpoznane. Na inny rodzaj pracy. Na szukanie w sobie aktora, tekstu, roli. Na zaufanie historii. Na decyzje o nowym sposobie funkcjonowania teatru i grupy. "Niewypowiedziane" było etapem.Ważnym spotkaniem każdego z nas ze sobą. Rozpoznawaniem siebie na nowo. Zapraszamy na spotkanie z tym czasem, tym "głosem Kany", który był bardzo ważny dla określania naszych dalszych wyborów. Podczas wieczoru odbędzie się czytanie performatywne, projekcja rejestracji fragmentów spektaklu oraz spotkanie z reżyserką Jolantą Denejko.
O spektaklu "Niewypowiedziane"
na podstawie "Językami mówić będą" Andrew Bovella, z wykorzystaniem cytatów z Nowego Testamentu,Wiesława Myśliwskiego, Tadeusza Różewicza
Każde wymówione słowo jest nieprawdziwe. Każde napisane słowo jest nieprawdziwe.Każde słowo jest nieprawdziwe. Lecz cóż istnieje bez słów. [Elias Canetti]
adaptacja i reżyseria: Jolanta Denejko
realizacja: Teatr Kana
obsada: Bibianna Chimiak, Karolina Sabat, Dariusz Mikuła, Hubert Romanowski, Piotr Starzyński
reżyseria świateł: Tomasz Grygier
projekcje: Piotr Starzyński
Jest słowo, które przełamuje wszelkie milczenie i jest milczenie, które zastępuje każde słowo. Wciąż ich szukamy i wciąż nie mamy do nich dostępu. Wciąż słowa bardziej odgradzają nas od siebie, niż zbliżają, wciąż milczenie bardziej rani, niż koi. Cztery pary schodzą się, rozchodzą, kochają, zdradzają. W potoku słów i zaniechanych wyznań nie odnajdują drogi do siebie. Dwoje ludzi jest odgrodzonych od siebie tym najbardziej prozaicznym brakiem − słowa, które znaczyłoby dla nich to samo. Każde słowo i każde milczenie może stać się łaską i przekleństwem. Zawsze między nami będzie przestrzeń, w której się nie spotkamy, przestrzeń niewypowiedzianego − i może właśnie w niej mamy szansę najbardziej się spotkać. Nie chcemy opowiadać historii trójkątów miłosnych, nie chcemy opowiadać historii zdrad i powrotów. Chcemy opowiedzieć o spotkaniu. O dojrzewaniu do rozmowy i o dojrzewaniu do braku rozmowy. Niewypowiedziane może być darem jednoczącym dwoje ludzi. Niedotykalnym i niewyrażalnym cudem spotkania. Może też być zaniechaniem słowa, które przywróciłoby życie. Może być raną zadaną drugiemu. Kiedyś spotkamy się i w słowie, i w milczeniu. Jeszcze nie teraz. Teraz nasza mowa jest rozpięta między niebem a ziemią, między przekleństwem wieży Babel a obietnicą mówienia językami. Wciąż jeszcze prześladują nas słowa pochopnie wypowiedziane i milczenie zbyt długo zadane. Językami mówić będą, gdy każde słowo będzie wyrazem miłości. I każde milczenie będzie obecnością miłości. Gdy każde słowo i każde milczenie będzie spotkaniem mnie z Tobą, kimkolwiek będziesz. Pomimo tego i szczególnie w tym, co niewypowiedziane. [Jolanta Denejko]
Jolanta Denejko – urodzona w Elblągu w 1972 roku. Absolwentka Wydziału Reżyserii PWST w Krakowie. Studiowała pod kierunkiem m.in. Krystiana Lupy, Bohdana Hussakowskiego, Pawła Miśkiewicza, Mikołaja Grabowskiego. Studiowała również polonistykę na UW ze specjalizacją animacja kultury. W ramach studiów odbyła liczne staże i warsztaty, m.in.w Teatrze Współczesnym i Teatrze Dramatycznym w Warszawie, a także Odin Theatret w Holstebro (Dania). W roku 1996 współtworzyła teatr Studium Teatralne − niezależną grupę teatralną, czerpiącą z najlepszych tradycji polskiej awangardy teatralnej. W zespole pracowała do 2005 roku jako aktorka, współproducent i asystent reżysera. Przedstawienia Studium Teatralnego: Miasto, Północ, Człowiek, Parsifal − były przyjmowane z entuzjazmem na wielu festiwalach w Polsce i za granicą. Podróże z teatrem m. in. do Rosji, Niemiec, Francji, Włoch, Anglii, Szwajcarii, Brazylii, Wenezueli i konfrontacja z różnymi kręgami twórców i odbiorców były ważnym elementem jej artystycznego doświadczenia. Pracowała jako asystent i tłumacz Natalii Łapiny − rosyjskiej reżyserki, przy przedstawieniu Najzwyklejszy cud, a także jako jeden z asystentów przy Factory 2 w reżyserii Krystiana Lupy w Teatrze Starym w Krakowie. Realizowała czytania performatywne wielu premierowych dramatów: Sztuki żeglarskiej Olivera Schmaeringa w Teatrze Nowym w Krakowie, Szczęśliwego Nowego'68 Jarosława Kamińskiego w Teatrze Polskim we Wrocławiu, Hamlet umarł. Nawet siły ciążenia Ewalda Palmetshofera w Teatrze Współczesnym w Szczecinie, Kupieckie kontrakty Elfriede Jelinek w Teatrze Bagatela w Krakowie, a także Apokalipsy wg św.Jana wg własnej adaptacji w Teatrze Powszechnym w Radomiu, ostatnio Opium Gézy Csátha na Zamku Królewskim w Warszawie. Od wielu lat prowadzi warsztaty teatralne przeznaczone dla osób w różnym wieku: dzieci, młodzieży i dorosłych. Wyreżyserowała ponad dwadzieścia spektakli dziecięcych i młodzieżowych, m.in.Komedię omyłek, Opowieści z Narnii, Śnieg wg własnego scenariusza i Stopklatkę Maliny Prześlugi. Reżyserowała spektakle: Franciszek − sen everymana Mateusza Pakuły w Teatrze Lalek we Wrocławiu, Listy miłosne Gurneya i Goście Harwooda na scenach studyjnych w Krakowie, Niewypowiedziane na podstawie dramatu Andrew Bovella w Teatrze Kana w Szczecinie. Została nagrodzona w ramach konkursu Sztuka Monologu, czego efektem była premiera monodramu Ismena – nieopisana siostra Anny Wojnarowskiej w Laboratorium Dramatu w Warszawie. Monodram otrzymał Grand Prix na III Łódzkim Festiwalu Monodramu MONOwMANU i nagrodę Jury Solo w Olsztynie. W Pracowni Teatralnej Pomysły na sztuki w Warszawie wyreżyserowała Dozwierciedlenie wg braci Grimm, Sercobieg Pintera, Walczaka, Wyrypajewa, Kane, a ostatnio Dom kobiet Nałkowskiej. Od kilku lat współpracuje z Narodowym Instytutem Chopina, prowadząc warsztaty muzyczno-teatralne. Była ostatnio prelegentem I Ogólnopolskiej Konferencji dla Nauczycieli Muzyki Szkół Powszechnych w Radziejowicach. Autorka licznych adaptacji teatralnych, m.in.Opium Gézy Csátha, Kadyszu za nienarodzone dziecko Imrego Kertesza, Dozwierciedlenia wg bajek braci Grimm, Niewypowiedzianego na podstawie Bovella, Myśkiwskiego i Różewicza, Słowa o Jakubie Szeli Brunona Jasieńskiego, Apokalipsy wg św. Jana, Opowieści z Narnii Lewisa, Alicji w Krainie Czarów i Po Drugiej Stronie LustraCarrolla i wielu innych. Ostatnio współpracowała z Joanną Zdradą przy adaptacji Švejka Jaroslava Haška (premiera w październiku 2018 roku w Teatrze Lalki Tęcza w Słupsku) i scenariuszu na podstawie dramatów Wyspiańskiego pt. Wyzwalanie kobiecości, czyli Wyspiańskiego Legenda o Wandzie i jej siostrach, premiera w listopadzie 2018 roku w ramach Labiryntu zwanego Wyspiańskim w Teatrze Słowackiego w Krakowie. Stypendystka Miasta Stołecznego Warszawy, w ramach stypendium napisała adaptację Spowiedzi Caleka Perechodnika pt.Dziesięciu sprawiedliwych.
OKNO – ZBLIŻENIA: GŁOSY KANY
Tym razem (w ciągu całego 2019 roku) w ramach OKNA będziemy dzielić się z Wami własnym doświadczeniem – doświadczeniem zespołu, który wyznacza kierunki, tematy, obszary i formy pojawiające się na scenie Kany. Nasi widzowie znają je z pojedynczych wydarzeń, z których żadne nie jest jednak przypadkowe: jest częścią większej całości i etapem drogi, którą wspólnie idziemy.
Większość z nas działa w Kanie od co najmniej kilkanastu lat. Sama Kana (licząc od pierwszego wyreżyserowanego przez Zygmunta Duczyńskiego przedstawienia) ma już lat czterdzieści. Każdy z nas w Kanie dorastał, dojrzewał, uczył się teatru. Każdy – zwłaszcza w momencie, kiedy zabrakło lidera − podejmował decyzję o tym, żeby ciągle ją tworzyć.
Nasza obecna tożsamość, wszystko, co w tej chwili robimy, jest wypadkową tego, kim jesteśmy, czego szukamy, jakie pytania sobie zadajemy. Jest też częścią procesu, któremu zawierzyliśmy, że się staje. Przez wiele lat uczyliśmy się od gości OKNA – zapraszaliśmy tych, których byliśmy ciekawi, którzy pokazali nam wielość ścieżek. Teraz czujemy, że warto sprawdzić, co się nam wszystkim (w nas wszystkich) przez te lata wydarzyło. Tegoroczne OKNO będzie więc poświęcone Głosom Kany. Będziemy uczyć się od siebie nawzajem.
Przez spotkania, prezentacje, warsztaty, pokazy spróbujemy przybliżyć cztery najważniejsze linie tematyczne określające kierunki i wybory artystyczno-programowe twórców związanych z Ośrodkiem Teatralnym Kana: Linię Spektakli, Dokumentu, Społeczno-Artystyczną i Wokół Tradycji.