Sigal Zouk - Letting things unfold and catching the center / Pozwalając na rozwijanie i chwytając centrum.
WSCHODZENIE TAŃCA
Na początku będziemy praktykować to, co jest przed tańcem. Stawanie się tańca. Będąc w ciele. W przestrzeni. W czasie. Będąc obserwowanym, rozpoznawanym, będąc z rzeczywistością taką, jaka jest. Pozwalając jej wzrastać, znajdując logikę momentu. Podczas tego warsztatu będziemy wspólnie w praktyce ufania, że wszystko już tu jest. W praktyce niewiedzy na temat tego, co, jak i gdzie się ujawni… Ufając, że odczucia są naszym tańcem i choreograficznym materiałem. I że nasza praktyka jest kolektywną czasoprzestrzenią ciągłego stawania się. Podczas gdy choreografia zazwyczaj zajmuje się aspektem działania w tańcu, w tej praktyce skupiamy się na aspekcie bycia w tańcu i performansie. Zwiększamy świadomość naszego ciała i przestrzeni wokół niego. Uczymy się jak używać stanu naszego umysłu i emocji w danym momencie jako punktu wyjścia, z którym możemy połączyć zadania performatywne. Rozwijamy naszą umiejętność przechodzenia w różne stany świadomości na scenie. Poprzez serię prowadzonych improwizacji trenujemy umiejętność łączenia mentalnego, fizycznego i emocjonalnego; bycie i robienie; choreografia i obecność.
Warsztaty zajmuje się tym, co najbardziej fundamentalne w performansie: Czego chcemy będąc na scenie? Jak doświadczyć teraźniejszości i podzielić się nią? Jakie są zasady, opcje, wybory, których możemy dokonać? W jakiej relacji ta rzeczywistość łączy się z naszym codziennym życiem i czy próba znalezienia tej relacji jest w jakikolwiek sposób użyteczna? Praca ta oparta jest na procesie. Korzyści i rezultaty z niej wynikające znajdą zastosowanie w jakimkolwiek rodzaju tańca czy performansu.
Sigal Zouk jest tancerką/artystką pracującą w Berlinie od 1997. Urodziła się w Izraelu. Studiowała taniec w Emek Yizreeldance School. Była członkiem ‘Batsheva’ Ensemble pod dyrekcją artystyczną Ohada Naharina i Naomi Perlov. W 1997 przeniosła się do Berlina i pracowała z Helge Musial, Josephem Timmem i Luc Dunbery. W 1999-2004 związana z ‘Sasha Walts Guests‘. W 2005 rozpoczęła współpracę z Meg Stuart/Damaged Goods; na początku jako tancerka, a potem jako doradca choreograficzny/”zewnętrzne oko” w pracach Stuart i Gemachera i w późniejszej twórczości Stuart. Od 2007 roku pracuje z reżyserem Laurentem Chetouanem. Pracowała m.in. z Borisem Charmantzem (Musee de la Dans), AWST & Walter, Zeirkratzer, Simone Aughterlony, Ian Kaler et al., Jared Gradinger/Angela Schubot, Meg Stuart , Sheena McGrandles ,Antje Shupp,The progressiv wave ,Tamara Rettenmund i Mor Demer. W ostatnich latach zaczęła rozwijać swoją praktykę nauczycielską, prowadząc zawodowych tancerzy w procesie doprowadzania ich “ciała odczuwającego” do obecności, w której istnieje potencjał nawigowania w i poprzez różne sytuacje. Uczy na kilku europejskich uniwersytach i szkół tańca: Tanzfabrik Berlin, HZT ,ZZT Hochschule für Music und dance Köln, DDSKS Copenhagen ,DOCH Stokholm, Akademie for dance in Bukarest i Ponderosa. Nagrodzona jako najlepszy performer na festiwalu w Dortmundzie w 2010 oraz jako tancerz roku 2011 Tanz Magazine.
O MIEJSCU: historia Młyna Papierni w Barlinku, w którym mieści się Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny prowadzony przez Stowarzyszenie Na Rzecz Ochrony Dziedzictwa „Młyn-Papiernia” sięga 1733 roku, kiedy mistrz papierniczy Eliasz Meisner uzyskał pozwolenie na założenie w tym miejscu pierwszego młyna papierniczego. Wielokrotnie przebudowywana i modernizowana papiernia została w II połowie XIX wieku przekształcona w młyn zbożowy. Po wyłączeniu młyna z produkcji na początku lat 70-tych XX wieku. Opuszczonym obiektem zaopiekowali się w 1982 roku pracownicy naukowi i studenci architektury Politechniki Szczecińskiej związani z Sekcją Młodzieżową Polskiego Komitetu Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków (PKN ICOMOS). W roku 1989, dzięki ówczesnemu Sekretarzowi Polskiego Komitetu profesorowi Andrzejowi Michałowskiemu, zespół Młyn Papiernia przeznaczony został na ośrodek naukowo-dydaktyczny działający na rzecz zachowania zabytków i zabytkowego krajobrazu.
PARTNERZY PROJEKTU: Zachodniopomorska OFFensywa Teatralna, Tanzfabrik Berlin, Stowarzyszenie Na Rzecz Ochrony Dziedzictwa „Młyn-Papiernia”
Projekt został dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego z programu Edukacja kulturalna. Działalność Ośrodka Teatralnego Kana finansowana jest przez Miasto Szczecin i Samorząd Województwa Zachodniopomorskiego.
Sigal Zouk - Letting things unfold and catching the center / Pozwalając na rozwijanie i chwytając centrum.
WSCHODZENIE TAŃCA
Na początku będziemy praktykować to, co jest przed tańcem. Stawanie się tańca. Będąc w ciele. W przestrzeni. W czasie. Będąc obserwowanym, rozpoznawanym, będąc z rzeczywistością taką, jaka jest. Pozwalając jej wzrastać, znajdując logikę momentu. Podczas tego warsztatu będziemy wspólnie w praktyce ufania, że wszystko już tu jest. W praktyce niewiedzy na temat tego, co, jak i gdzie się ujawni… Ufając, że odczucia są naszym tańcem i choreograficznym materiałem. I że nasza praktyka jest kolektywną czasoprzestrzenią ciągłego stawania się. Podczas gdy choreografia zazwyczaj zajmuje się aspektem działania w tańcu, w tej praktyce skupiamy się na aspekcie bycia w tańcu i performansie. Zwiększamy świadomość naszego ciała i przestrzeni wokół niego. Uczymy się jak używać stanu naszego umysłu i emocji w danym momencie jako punktu wyjścia, z którym możemy połączyć zadania performatywne. Rozwijamy naszą umiejętność przechodzenia w różne stany świadomości na scenie. Poprzez serię prowadzonych improwizacji trenujemy umiejętność łączenia mentalnego, fizycznego i emocjonalnego; bycie i robienie; choreografia i obecność.
Warsztaty zajmuje się tym, co najbardziej fundamentalne w performansie: Czego chcemy będąc na scenie? Jak doświadczyć teraźniejszości i podzielić się nią? Jakie są zasady, opcje, wybory, których możemy dokonać? W jakiej relacji ta rzeczywistość łączy się z naszym codziennym życiem i czy próba znalezienia tej relacji jest w jakikolwiek sposób użyteczna? Praca ta oparta jest na procesie. Korzyści i rezultaty z niej wynikające znajdą zastosowanie w jakimkolwiek rodzaju tańca czy performansu.
Sigal Zouk jest tancerką/artystką pracującą w Berlinie od 1997. Urodziła się w Izraelu. Studiowała taniec w Emek Yizreeldance School. Była członkiem ‘Batsheva’ Ensemble pod dyrekcją artystyczną Ohada Naharina i Naomi Perlov. W 1997 przeniosła się do Berlina i pracowała z Helge Musial, Josephem Timmem i Luc Dunbery. W 1999-2004 związana z ‘Sasha Walts Guests‘. W 2005 rozpoczęła współpracę z Meg Stuart/Damaged Goods; na początku jako tancerka, a potem jako doradca choreograficzny/”zewnętrzne oko” w pracach Stuart i Gemachera i w późniejszej twórczości Stuart. Od 2007 roku pracuje z reżyserem Laurentem Chetouanem. Pracowała m.in. z Borisem Charmantzem (Musee de la Dans), AWST & Walter, Zeirkratzer, Simone Aughterlony, Ian Kaler et al., Jared Gradinger/Angela Schubot, Meg Stuart , Sheena McGrandles ,Antje Shupp,The progressiv wave ,Tamara Rettenmund i Mor Demer. W ostatnich latach zaczęła rozwijać swoją praktykę nauczycielską, prowadząc zawodowych tancerzy w procesie doprowadzania ich “ciała odczuwającego” do obecności, w której istnieje potencjał nawigowania w i poprzez różne sytuacje. Uczy na kilku europejskich uniwersytach i szkół tańca: Tanzfabrik Berlin, HZT ,ZZT Hochschule für Music und dance Köln, DDSKS Copenhagen ,DOCH Stokholm, Akademie for dance in Bukarest i Ponderosa. Nagrodzona jako najlepszy performer na festiwalu w Dortmundzie w 2010 oraz jako tancerz roku 2011 Tanz Magazine.
O MIEJSCU: historia Młyna Papierni w Barlinku, w którym mieści się Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny prowadzony przez Stowarzyszenie Na Rzecz Ochrony Dziedzictwa „Młyn-Papiernia” sięga 1733 roku, kiedy mistrz papierniczy Eliasz Meisner uzyskał pozwolenie na założenie w tym miejscu pierwszego młyna papierniczego. Wielokrotnie przebudowywana i modernizowana papiernia została w II połowie XIX wieku przekształcona w młyn zbożowy. Po wyłączeniu młyna z produkcji na początku lat 70-tych XX wieku. Opuszczonym obiektem zaopiekowali się w 1982 roku pracownicy naukowi i studenci architektury Politechniki Szczecińskiej związani z Sekcją Młodzieżową Polskiego Komitetu Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków (PKN ICOMOS). W roku 1989, dzięki ówczesnemu Sekretarzowi Polskiego Komitetu profesorowi Andrzejowi Michałowskiemu, zespół Młyn Papiernia przeznaczony został na ośrodek naukowo-dydaktyczny działający na rzecz zachowania zabytków i zabytkowego krajobrazu.
PARTNERZY PROJEKTU: Zachodniopomorska OFFensywa Teatralna, Tanzfabrik Berlin, Stowarzyszenie Na Rzecz Ochrony Dziedzictwa „Młyn-Papiernia”
Projekt został dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego z programu Edukacja kulturalna. Działalność Ośrodka Teatralnego Kana finansowana jest przez Miasto Szczecin i Samorząd Województwa Zachodniopomorskiego.