OKNO – ZBLIŻENIA 2020: SPOTKANIE IV - ALTERNATYWNA MOTORYKA.
Projekt dedykowany Rafałowi Urbackiemu.
Do badania granic, odzyskiwania obecności i gry z istniejącymi normami zaprosiliśmy przyjaciół i artystów niegdyś współpracujących z autorem pojęcia: alternatywnej motoryki – Rafałem Urbackim. Podczas spotkań z naszymi gośćmi: Jaśminą Wójcik, Igorem Stokfiszewskim, Tatianą Cholewą i Radosławem Lisem wraz z Magdaleną Hasiuk będziemy rozmawiać o kierunkach pracy wskazanych przez tego niezwykłego twórcę (jego spektakl "Gatunki chronione" prezentowaliśmy kilka lat temu na Festiwalu Spoiwa Kultury), a także o jej kontynuacji.
WYDARZENIA ONLINE
(...) [Rafał Urbacki] był zainteresowany ruchem w przestrzeni, ale również indywidualnym ruchem tancerza. Inspirowały go zarówno społeczności, jak i odmienność szeroko pojęta. Tworząc, bazował na ruchu autonomicznym, dając możliwość uważności na ruch i możliwości rozwoju własnych zasobów. Tworzył na założeniach, pozwalając się wypowiedzieć ciału nienormatywnemu w ruchu. Ironicznie podchodził do alternatywności, jednocześnie skłaniając obserwatora do uczuć często niewygodnych. (...) Wspólnym mianownikiem [pracy z Rafałem] była autentyczność przekazu i ruchu, mające na celu sprowokować myślenie o zrównoważonym podejściu do inności. Wprowadzając alternatywnych performerów na sceny teatrów, przełamywał wyidealizowany świat, ukazując ciała, które są nienormatywne, odmienne i burzące porządek świata normatywnego. Prace Rafała z osobami alternatywnymi sprowokowały wiele dyskusji związanych z estetyką w sztuce (...)
Tatiana Cholewa
Rafał Urbacki (1984–2019) – polski reżyser teatralny, choreograf, performer, twórca wizualny, animator kultury, twórca działań o charakterze artystyczno-społecznym, tożsamościowym i partycypacyjnym. Swoją działalność teatralną rozpoczął w Teatrze Tańca „Kierunek” w Bytomiu jako tancerz na wózku, który porzucił dzięki opracowaniu autorskiej metody ruchu. Studiował reżyserię dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, kulturoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim i wiedzę o teatrze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był uczniem Iwony Olszowskiej, na jej warsztatach poznawał metody ruchu autentycznego i Feldenkraisa. Współpracował z wieloma instytucjami kultury z całego kraju, artystami i grupami niezależnymi, był także stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Marszałka Województwa Śląskiego, Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk. Pełnił rolę wykładowcy na kilku polskich uczelniach, w tym w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Jako choreograf współpracował z takimi reżyserami jak: Monika Strzępka, Radosław Rychcik, Katarzyna Kalwat, Magdalena Miklasz. Do jego najważniejszych autorskich prac tożsamościowych lub społeczno-artystycznych zaliczyć można: Mover. Projekt społeczny (Śląski Teatr Tańca, Bytom 2010), Mt 9,7 [On wstał i poszedł do domu] (Stary Browar, Poznań 2010), W Przechlapanem (Instytut Teatralny, Warszawa 2012), Niech nigdy w tym dniu słońce nie świeci (Teatr Fredry, Gniezno 2014), Gatunki chronione (z Anu Czerwińskim; Bytomski Teatr Tańca i Ruchu ROZBARK, Bytom 2014), Serce robotnika napędza praca (Bytomski Teatr Tańca i Ruchu ROZBARK, Bytom 2014), Bloki i familoki. Kabaret społeczny (Teatr Śląski, Katowice 2015), Kształt rzeczy. O węglu i porcelanie (Muzeum Śląskie, Katowice 2015), Jaram się (Industriada/Teatr Śląski, Huta Królewska 2016).
(oprac. Joanna Kocemba-Żebrowska)
Uczestnictwo we wszystkich wydarzeniach jest bezpłatne, niebawem udostępnimy linki, za pomocą których będzie można się dostać na poszczególne spotkania i projekcję.
OKNO to projekt edukacji przez praktykę – od ponad dwudziestu lat spotykamy w nim ze sobą doświadczonych, ważnych dla nas twórców oraz młodych ludzi, dla których teatr staje się ważną częścią życia: założycieli niezależnych grup, animatorów nieformalnej kultury, artystycznych autsajderów, a także wszystkie osoby zainteresowane samokształceniem poprzez teatr.
W tym roku łącznikiem tematycznym kolejnych odsłon OKNA będzie „Ciało w ruchu”. Skupienie tej edycji na najbliżej dostępnej nam materialności: ciele, tańcu, ruchu, improwizacji, somatyce, nieuchronnie prowadzą nas do pytań o bliskość, dotyk, cielesność, seksualność, bycie ze sobą, z własnym ciałem i w relacji do innych ciał, środowisk, krajobrazów, przestrzeni. Czym jest to ja-ciało, gdy zostaję z nim sam na sam? Gdzie jest granica pomiędzy nim a tym, co wokół: środowiskiem, przestrzenią, architekturą? Jakiego rodzaju bliskość możemy wytworzyć w sytuacji polityczno-zdrowotnych ograniczeń fizycznego dystansu? Do jakiego tańca zaprasza nas współczesna przestrzeń?
Od sierpnia do grudnia 2020 odbywają się cztery SPOTKANIA poświęcone różnym kierunkom, obszarom i metodom eksplorowanym obecnie w obszarze szeroko rozumianego teatru tańca. Do współpracy zaprosiliśmy wybitnych pedagogów, choreografów, tancerzy i performerów – praktyków, którzy na co dzień pracują według badanych przez siebie systemów, zarówno z zawodowymi tancerzami, jak również z osobami traktującymi ruch i taniec jako drogę samorozwoju. Gośćmi I SPOTKANIA, które odbywało się pod hasłem: Ciało w przestrzeni/Środowisko ciał byli Sherwood Chen i Sigal Zouk. Gośćmi II SPOTKANIA p.t. Ciało Wewnętrzne/Uważna Improwizacja - Idan Yoav i Katarzyna Sitarz. SPOTKANIE III p.t. Cielesność wyobrażeń/Realność snów – było zbudowane przez Annę Nowicką.
Projekt OKNO – ZBLIŻENIA 2020 dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.
POBIERZ
OKNO – ZBLIŻENIA 2020: SPOTKANIE IV - ALTERNATYWNA MOTORYKA.
Projekt dedykowany Rafałowi Urbackiemu.
Do badania granic, odzyskiwania obecności i gry z istniejącymi normami zaprosiliśmy przyjaciół i artystów niegdyś współpracujących z autorem pojęcia: alternatywnej motoryki – Rafałem Urbackim. Podczas spotkań z naszymi gośćmi: Jaśminą Wójcik, Igorem Stokfiszewskim, Tatianą Cholewą i Radosławem Lisem wraz z Magdaleną Hasiuk będziemy rozmawiać o kierunkach pracy wskazanych przez tego niezwykłego twórcę (jego spektakl "Gatunki chronione" prezentowaliśmy kilka lat temu na Festiwalu Spoiwa Kultury), a także o jej kontynuacji.
WYDARZENIA ONLINE
(...) [Rafał Urbacki] był zainteresowany ruchem w przestrzeni, ale również indywidualnym ruchem tancerza. Inspirowały go zarówno społeczności, jak i odmienność szeroko pojęta. Tworząc, bazował na ruchu autonomicznym, dając możliwość uważności na ruch i możliwości rozwoju własnych zasobów. Tworzył na założeniach, pozwalając się wypowiedzieć ciału nienormatywnemu w ruchu. Ironicznie podchodził do alternatywności, jednocześnie skłaniając obserwatora do uczuć często niewygodnych. (...) Wspólnym mianownikiem [pracy z Rafałem] była autentyczność przekazu i ruchu, mające na celu sprowokować myślenie o zrównoważonym podejściu do inności. Wprowadzając alternatywnych performerów na sceny teatrów, przełamywał wyidealizowany świat, ukazując ciała, które są nienormatywne, odmienne i burzące porządek świata normatywnego. Prace Rafała z osobami alternatywnymi sprowokowały wiele dyskusji związanych z estetyką w sztuce (...)
Tatiana Cholewa
Rafał Urbacki (1984–2019) – polski reżyser teatralny, choreograf, performer, twórca wizualny, animator kultury, twórca działań o charakterze artystyczno-społecznym, tożsamościowym i partycypacyjnym. Swoją działalność teatralną rozpoczął w Teatrze Tańca „Kierunek” w Bytomiu jako tancerz na wózku, który porzucił dzięki opracowaniu autorskiej metody ruchu. Studiował reżyserię dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, kulturoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim i wiedzę o teatrze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był uczniem Iwony Olszowskiej, na jej warsztatach poznawał metody ruchu autentycznego i Feldenkraisa. Współpracował z wieloma instytucjami kultury z całego kraju, artystami i grupami niezależnymi, był także stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Marszałka Województwa Śląskiego, Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk. Pełnił rolę wykładowcy na kilku polskich uczelniach, w tym w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Jako choreograf współpracował z takimi reżyserami jak: Monika Strzępka, Radosław Rychcik, Katarzyna Kalwat, Magdalena Miklasz. Do jego najważniejszych autorskich prac tożsamościowych lub społeczno-artystycznych zaliczyć można: Mover. Projekt społeczny (Śląski Teatr Tańca, Bytom 2010), Mt 9,7 [On wstał i poszedł do domu] (Stary Browar, Poznań 2010), W Przechlapanem (Instytut Teatralny, Warszawa 2012), Niech nigdy w tym dniu słońce nie świeci (Teatr Fredry, Gniezno 2014), Gatunki chronione (z Anu Czerwińskim; Bytomski Teatr Tańca i Ruchu ROZBARK, Bytom 2014), Serce robotnika napędza praca (Bytomski Teatr Tańca i Ruchu ROZBARK, Bytom 2014), Bloki i familoki. Kabaret społeczny (Teatr Śląski, Katowice 2015), Kształt rzeczy. O węglu i porcelanie (Muzeum Śląskie, Katowice 2015), Jaram się (Industriada/Teatr Śląski, Huta Królewska 2016).
(oprac. Joanna Kocemba-Żebrowska)
Uczestnictwo we wszystkich wydarzeniach jest bezpłatne, niebawem udostępnimy linki, za pomocą których będzie można się dostać na poszczególne spotkania i projekcję.
OKNO to projekt edukacji przez praktykę – od ponad dwudziestu lat spotykamy w nim ze sobą doświadczonych, ważnych dla nas twórców oraz młodych ludzi, dla których teatr staje się ważną częścią życia: założycieli niezależnych grup, animatorów nieformalnej kultury, artystycznych autsajderów, a także wszystkie osoby zainteresowane samokształceniem poprzez teatr.
W tym roku łącznikiem tematycznym kolejnych odsłon OKNA będzie „Ciało w ruchu”. Skupienie tej edycji na najbliżej dostępnej nam materialności: ciele, tańcu, ruchu, improwizacji, somatyce, nieuchronnie prowadzą nas do pytań o bliskość, dotyk, cielesność, seksualność, bycie ze sobą, z własnym ciałem i w relacji do innych ciał, środowisk, krajobrazów, przestrzeni. Czym jest to ja-ciało, gdy zostaję z nim sam na sam? Gdzie jest granica pomiędzy nim a tym, co wokół: środowiskiem, przestrzenią, architekturą? Jakiego rodzaju bliskość możemy wytworzyć w sytuacji polityczno-zdrowotnych ograniczeń fizycznego dystansu? Do jakiego tańca zaprasza nas współczesna przestrzeń?
Od sierpnia do grudnia 2020 odbywają się cztery SPOTKANIA poświęcone różnym kierunkom, obszarom i metodom eksplorowanym obecnie w obszarze szeroko rozumianego teatru tańca. Do współpracy zaprosiliśmy wybitnych pedagogów, choreografów, tancerzy i performerów – praktyków, którzy na co dzień pracują według badanych przez siebie systemów, zarówno z zawodowymi tancerzami, jak również z osobami traktującymi ruch i taniec jako drogę samorozwoju. Gośćmi I SPOTKANIA, które odbywało się pod hasłem: Ciało w przestrzeni/Środowisko ciał byli Sherwood Chen i Sigal Zouk. Gośćmi II SPOTKANIA p.t. Ciało Wewnętrzne/Uważna Improwizacja - Idan Yoav i Katarzyna Sitarz. SPOTKANIE III p.t. Cielesność wyobrażeń/Realność snów – było zbudowane przez Annę Nowicką.
Projekt OKNO – ZBLIŻENIA 2020 dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.
POBIERZ